ابوالخازن در یک نگاه
هر چند نمیتوان در یک نگاه و در چند صفحه تمام ویژگی ها آداب ورسوم و فرهنگ والا و پر محتوای این روستا را وصف کرد اما بر آن شدیم که مختصر نگاهی به ان داشته باشیم وآن را دردسترس شما همشهریان و بازدیدکنندگان محترم ازوبلاگ این روستا قرار دهیم.
در یکی از جنوبی ترین مناطق استان خراسان رضوی به روستایی بر میخوریم که از طرف شمال شرقی با شهرستان بجستان و از جنوب شرقی با شهرستان فردوس همجوار است. که البته مردم روستا برای خرید ها و نیازهای روزمره بجستان را ترجیح داده اند البته شاید دلیل ان این باشد که این روستا جز توابع بجستان محسوب میشود.
طبق سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1385روستای ابوالخازن دارای 59 خانوار وجمعیت کل آن227 نفر که از این تعداد 112 نفر مرد و 115 نفر زن میباشند همچنین جمعیت کل باسواد روستا140 نفر که باز از این تعداد 72 نفر مرد و 68نفر زن هستند و جمعیت کل بی سواد آن 55نفر که از این تعداد23 نفر مرد و32 نفر زن میباشند. به محض دریافت نتایج سرشماری سال 90 آن را به اطلاع همشهریان عزیز خواهیم رساند.
اینجا مردمش بسیار خونگرم و مهمان نواز صاف و ساده ودر عین حال سخت کوش وپر تلاش اند این را میتوانی در مشاغلشان کشاورزی و دامپروری به وضوح ببینی . باغ های بزرگ انار کشتزارهای پوشیده از محصولات کشاورزی همچون زعفران گندم جو پنبه ارزن چقندر پسته و... گواه بر این ادعاست .اینجا اگر صبح کمی به خودت زحمت بدهی و زودتر بیدار شوی میتوانی از دیدن گله های بزرگ و کوچک گوسفند و بز که شب را در صحرا به سر برده و در هنگام صبح چوپان آنها را برای برداشت شیرشان به روستا می اورد لذت ببری . سر وصدای بره هاو بزغاله ها که از دیروز مادرشان را ندیده اند واز آغل ها به گوش میرسد واقعا باصفاست. بعد از حدودا یک ساعت زن هایی را خواهی دید که با ظرف های شیر بر روی سر از محل برداشت شیر برمیگردد به منازلشان .انها این شیرها را به خانه خواهند برد سپس آنها را در یک دستگاه سنتی که به تولوم موسوم است واز پوست بز توسط خودشان ساخته میشود میریزند و پس از عمل تولوم زنی کره و دوغ از هم تفکیک میشود اگر در ان لحظه انجا باشی میتوانی کف دوغ هم بخوری که واقعا خوردن داره . پس از برداشت کره یا ان را تبدیل به روغن کرده و یا به همان صورت کره استفاده میکنند. البته این کار اصولا میتواند یک منبع درامد برای دامپروران باشد .همچنین دوغ باقیمانده را میجوشانند و محصولاتی نظیر قروت یا همان کشک و قره قروت را از ان تهیه میکنند. از دیگر تولیدات لبنی میتوان پنیر ماست شیراز (ماست چکیده ی) که این مورد از ریختن دوغ در پوست بز و نگه داری ان به صورت دراز مدت تهیه میشود.
از غذاهای محلی برایتان بگویم همچون کم جوش اشکنه بلغورشیر حصید چکمال و....که به مقتضای فصل طبخ میشود برای مثال بلغورشیر وحصید که مخصوص زمستان است و طرز پخت انها از حوصله بحث ما خارج است.
از گفتنی های این روستا باید به مناطق دیدنی آن اشاره کرد:
در غرب این روستا یک رشته کوه دیده میشود که نام بلند ترین قله آن کوه رود میباشد و جز مناطق بسیار دیدنی وجذاب روستا محسوب میشود و هر ساله به خصوص در ایام عید و سیزده بدر گردشگران زیادی از روستاهای همجوار و حتی از سراسر کشور به خود میبیند. حفره های بزرگ ،غارها و آب شارهای کوچک و همچنین وجود چند چشمه به زیبایی های این کوه می فزاید.همینطور وجود انواع گونه های جانوری از جمله آهو ،بزکوهی ، پلنگ ؛ مارها و آفتاب پرستهای بسیار بزرگ انواع پرندگان و...از دیگر جاذبه های دیدنی این منطقه میباشد.از دیگر مکانهای دیدنی میتوان به کوهی که معروف به کوه پیر است اشاره کرد که مکان مقدسی برای اهالی روستا به حساب میآید زیرا معتقند که دو خواهر به نامهای بی بی حور و بی بی نور برای در امان ماندن از دست دشمنانشان به این کوه پناه آورده اند و هرساله در روز اول عید همه ی اهالی به آنجا رفته که حدودا یک کیلومتر با روستا فاصله دارد و آش نظری و دیگر نظورات پخش میکنند گفتنی است که رفتن به قله ی کوه برای آقایان ممنوع میباشد این دیگر برمیگردد به عقاید خودشان.ناگفته نماند که مزار این دو بانوی گرامی مربوط به اواخر دوره قاجار است و در شهرستان خواف، میدان امام خمینی، خیابان شهاب، شهاب ۶، جنب مسجد مولانا مطهری واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۸اسفند ۱۳۸۷با شمارهٔ ثبت ۲۴۹۹۹به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. یکی دیگر از مکانهایی که اشاره به آن خالی از لطف نیست کوههای کمر زرد است که اگر در ایام عید به آنجا بروی نمایی زیبا از سنگ آب هایی را خواهی دید منظور از سنگ آب حفره های کوچک وبزرگی است که از پایین کوه شروع میشود و تا قله ادامه دارد و در ایام عید پر از آب میشود آبی گوارا وسرد به گمانم باید خیلی تشنه به انجا بروی تا بدانی چه میگویم.
تعدادی آبادی این روستا را درمیان گرفته اند که اسامی و آنها به این شرح است:محمد آباد ده شور اسلام آباد کلاته برجی وگزراسته که صنف کشاورز در این آبادی ها مشغول زراعت هستند و محصولاتشان را به بازار عرضه میکنند.
از قدمت آن همین بس که قلعه ای در روستا وجود دارد که این قلعه دارای دو دروازه ویک برج نسبتا بلند است که قدمت آن را حتی مسنترین شخص روستا به یاد نمی آورد و در پاسخ به این سوال ما گفت پدربزرگ من هم ساخت آن را به یاد نیاورد چه برسد به من. معماری جالب و پر از رمزورازخانه های آن و همچنین نوع مصالح بکار رفته در آنها حاکی از هوش و درایت بالای اهالی است.
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: